Za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanym narażeniem zawodowym. Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym lub po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.

Podobnie jak w przypadku wypadków przy pracy poszkodowany ma prawo do świadczeń z ZUS oraz do świadczeń cywilnoprawnych od pracodawcy przy spełnieniu tych samych przesłanek, na podstawie których odpowiada on za wypadki przy pracy. Podstawowym dokumentem pozwalającym na weryfikację jest decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej.

Pamiętaj

Sam fakt wystąpienia choroby zawodowej nie jest wystarczającą przesłanką do ustalenia odpowiedzialności pracodawcy. Aby skutecznie dochodzić roszczeń cywilnoprawnych od pracodawcy, konieczne jest udowodnienie, że wystąpienie choroby zawodowej jest skutkiem jego zawinionego działania lub zaniechania.

Przykład

• pracodawca nie przestrzegał norm hałasu w zakładzie pracy, co doprowadziło do ubytku słuchu u pracownika.
• z powodu braku wymaganych szczepień pracownik zachorował na chorobę zakaźną.
• brak środka ochrony indywidualnej w postaci maski doprowadził pracownika do ekspozycji na szkodliwe substancje, co wywołało chorobę płuc.